عملیات حرارتی تنش زدایی برای متریال فولادی و مخازن با فشار بالا از جنس فولادهای کوئنچ و تمپر شده، روش متداولی در میان استانداردهای ساخت می باشد که با هدف از بین بردن تنش های باقیمانده انجام می شود. در این تحقیق اثر تنش زدایی در دماهای مختلف، بر خواص مکانیکی فولاد A517، بررسی شده است. برای جوشکاری ورق فولادی A517 با ضخامت 20 mm، از فرآیند جوشکاری قوسی با الکترود پوشش دار (SMAW) استفاده شد. پس از برشکاری نمونه ها، تنش زدایی در دماهای 480، 560، 620 و 680oC و به مدت 75 دقیقه روی نمونه ها انجام پذیرفت. سپس نمونه های ضربه از فلز جوش، منطقه متاثر از حرارت (HAZ) و فلز پایه تهیه شد و این آزمون در دمای -51±1oC انجام شد. پس از انجام آزمایش ضربه، مقاطع شکست با میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفتند. هم چنین آزمایش کشش، سختی سنجی و متالوگرافی بر روی نمونه های عملیات حرارتی شده انجام شد و در نهایت نتایج همه آزمایش ها نمونه های تنش زدایی شده با حالت جوشکاری شده (AW) مقایسه گردید. هم چنین به منظورنتیجه گیری اثر تنش زدایی بر مقاومت به خوردگی نمونه ها، آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی سیکلی انجام شد. باتوجه به نتایج آزمایش ها در مجموع نمونه ای که در 560oC تنش زدایی شده بود، خواص مکانیکی مطلوب تری از خود نشان داد.
ونیز علاوه بر این در این پژوهش اثر عملیات تنش زدایی پیش گرم و پس گرم بر خواص مكانیكی فولاد AISI 4140 از خانواده فولادهای كم آلیاژ، عملیات حرارتی پذیر بررسی شد. جوشكاری این فولاد در سه حالت بدون پیش گرم و پس گرم، با پیش گرم و بدون پس گرم و نیز با پیش گرم و پس گرم انجام گرفت. از روش جوشكاری SMAW استفاده شد و تاثیر عملیات حرارتی پیش گرم و پس گرم بر خواص نهایی اتصال جوشكاری به كمك آزمایش های ضربه و كشش و سختی سنجی و خمش بررسی گردید. نتایج نشان دادند كه با عملیات حرارتی پیش گرم و پس گرم می توان خواص نهایی اتصال را كنترل كرد و عملیات حرارتی پس گرم بهبود چقرمگی و استحكام در برابر ضربه را در پی خواهد داشت.
عکس فوق مراحل انجام پیشگرم است که در این مرحله عملیات پیش گرم جهت آماده سازی دمای محیط برای جوشکاری بین دو قطعه است.